Είναι μια ανάμεικτη σχέση θα έλεγα. Δεν την φοβάμαι, μερικές φορές μάλιστα με συναρπάζει το τι μπορούμε να κάνουμε χάρη σ’ αυτήν. Δες τι κάνουμε τώρα εμείς για παράδειγμα. Όλο αυτό θα ήταν αδύνατο ή πανάκριβο με τα παλιά αναλογικά τηλέφωνα. Είμαι άλλωστε αρκετά μεγάλος για να θυμάμαι τις εποχές που θέλαμε μια περιουσία για να επικοινωνήσουμε με κάποιον που βρίσκεται στην άλλη άκρη της γης ή που χρησιμοποιούσαμε έναν μεγάλο χάρτη για να περιηγηθούμε σε μια πόλη, κάτι που σήμερα κάνουμε με το κινητό μας. Όταν όμως η συζήτηση πηγαίνει σε θέματα όπως η τεχνητή νοημοσύνη ανησυχώ μήπως χαθεί ο έλεγχος αφού ξέρω ότι δεν μπορούμε να σταματήσουμε τα άλματα της τεχνολογίας. Το θέμα λοιπόν είναι να την χρησιμοποιείς όσο δεν κινδυνεύεις να σε ρουφήξει καμιά μαύρη τρύπα. Το βλέπουμε και στη μουσική με όλα αυτά τα plug-ins και τα γκάτζετ που μπορούν εύκολα να σε σαγηνεύσουν και να χάσεις την ουσία. Προσωπικά χρησιμοποιώ ό,τι χρειάζομαι και μένω μακριά από τα υπόλοιπα.
Πόσο έχει αλλάξει όλο αυτό τον τρόπο που γράφεται η μουσική;
Αυτό που έχει αλλάξει ριζικά είναι η προσέγγιση. Ενας νέος άνθρωπος που θέλει να γίνει μουσικός έχει δύο επιλογές: Η πρώτη είναι να κάτσει να μάθει ένα όργανο, να ξοδέψει χρόνο και λεφτά για μαθήματα και εξοπλισμό και μετά να βρει μερικούς άλλους να φτιάξουν μια μπάντα. Η άλλη είναι να πατήσει απλά ένα κουμπί και σε λίγα δευτερόλεπτα να έχει στα χέρια του ένα πλήρες τραγούδι. Είναι τρελό! Δες το και από τη δική σου δημοσιογραφική πλευρά. Μπορείς να καθίσεις μπροστά στον υπολογιστή σου, να με καλέσεις στο zoom, να απομαγνητοφωνήσεις τη συζήτησή μας ή να γράψεις ένα ωραίο άρθρο για όλα όσα λέμε τώρα. Μπορείς βέβαια και να ανοίξεις μια συζήτηση στο chat GPT και να πάρεις τις απαντήσεις στα ερωτήματα που θα θέσεις και να τα παρουσιάσεις σαν μια κανονική συνέντευξη. Όλα είναι θέμα επιλογής. Το πώς θα τελειώσει όλο αυτό, ουδείς το γνωρίζει. Μόνο ο Ιησούς (γέλια).
