JON NEIL – ΦΩΝΗΤΙΚΑ, ΚΙΘΑΡΕΣ STEVE RODFORD – ΤΥΜΠΑΝΑ, ΜΠΑΣΟ, ΠΛΗΚΤΡΑ
Πρόκειται για ένα κλασικό Βρετανικό δίδυμο μουσικών κάτω από την κοινή μουσική στέγη της AOR σκηνής. Το ντουέτο των RIO αποτελείται από τον τραγουδιστή / κιθαρίστα Jon Neil ( το πραγματικό επώνυμο του είναι Willoughby ), πρώην μέλος των BLACK TIGER και τον μπασίστα / πλήκτρα / ντράμερ αλλά και παραγωγό Steve Rodford, πρώην μέλος των DUCHESS. Τον Σεπτέμβριο του ’85 κυκλοφόρησαν το ντεπούτο τους “ Borderland” το οποίο είχε καθαρά αμερικάνικο ήχο, επηρεασμένοι οι ίδιοι άλλωστε από τους Journey και τους Foreigner. Ευτυχώς, για πολλούς, ο ήχος τους δεν έχει τίποτα από την τότε Βρετανική σκηνή αλλά ένα καθαρά FM Rock στυλ με ζεστές μπιτατές μελωδίες. Ο δίσκος ανοίγει με το πιασάρικο αλλά και παράλληλα θορυβώδες I DON’ T WANNA BE THE FOOL το οποίο ήταν και hit single του άλμπουμ. STRAIGHT TO THE HEART το ροκάκι του δίσκου με το μπάσο να δίνει το ρυθμό που χρειάζεται για να κρατά ένα τραγούδι σφικτό και δεμένο. Το TOMMY CAN’T HELP IT θυμίζει πάρα πολύ το SEND HER MY LOVE από το FRONTIERS των JOURNEY ( είπαμε καλή η τράκα αλλά όχι όλο το πακέτο βρε αδελφέ! ). BETTER THIS TIME η κιθάρα οδηγός και πολύ ωραία μέρη από τα πλήκτρα και η πρώτη πλευρά κλείνει με το STATE OF EMERGENCY, το highlight του άλμπουμ, η υπεροχή των RIO, ΑΞΙΟΙ!!! Στην δεύτερη πλευρά ανεβάζουν το τέμπο τους με τα SHY GIRL και SHE’ S A VIRGIN ένα έξοχο AOR με κακού γούστου στίχους, ακολουθεί το CLOSE TO YOU το οποίο θυμίζει το κλασικό QUICKSAND SHOES των I-TEN αλλά δεν μετράει τίποτα μπροστά του και ο δίσκος κλείνει με το ομώνυμο, αλλά θλιμένο, BORDERLAND. Χωρίς αμφιβολία οι RIO ήταν ένα εξαιρετικό ντουέτο του οποίου οι μουσικοί γνώριζαν πολύ καλά να βαδίζουν ‘ ορθά ‘ στην μελωδική λεωφόρο του ροκ.
Ένα τα κορυφαία AOR Ελληνικά σχήματα με ένα και μοναδικό δίσκο αυτόν που κυκλοφόρησε το 1990 από την ΕΜΙ και είχε τίτλο “Silk Under The Skin” ήταν οι RAW SILK. Ένα εξαιρετικής ποιότητας μελωδικό ροκ, με πολλά πλήκτρα, δυνατά κιθαριστικά σόλο, πιασάρικα ρεφρέν και την μοναδική κρυστάλλινη φωνή του Γιώργου Φλωράκη. Μπορεί ο δίσκος να είχε μόνο 8 τραγούδια τα: “Second Advent”, “Journey of no Return”, “Irene”, “Heroes don’t Cry”, “Street Girl”, “Just Like a Dream”, “Broken Vows” και “Fever” αλλά όλα ήταν επιτυχίες, ήταν μοναδικά. Έτσι λοιπόν, αντί να σας παρουσιάσω το δίσκο σκέφτηκα να κάνω μια κουβεντούλα με το ιδρυτικό μέλος των RAW SILK Κώστα Κυριακίδη και να θυμηθούμε, παρέα, εκείνες τις μοναδικές στιγμές. Με τον Κώστα είχαμε να τα πούμε πολλά χρόνια, αλλά συναντιόμασταν τακτικά. Αυτή τη φορά πήγαμε για καφέ και τα είπαμε την επόμενη μέρα της Eurovision αλλά μόνο για Παπαρίζου και WIG WAM δεν μιλήσαμε, προτιμήσαμε να μείνουμε στα παλιά.
• Κώστα, γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, θα ήθελα ξεκινώντας να μου πεις πως από τους SPITFIRE φτάσαμε στους RAW SILK; Ήταν τότε που είχαν αρχίσει τα προβλήματα, μόλις μπήκανε «διάφοροι» από την εταιρία μέσα στο συγκρότημα και μετά από μια συναυλία στην Κέρκυρα, που δεν πήγε καλά, φάνηκε ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω με τους SPITFIRE. Ήθελα να κάνω κάτι δικό μου. • Και από heavy έγινε η στροφή στον «Αμερικάνικο» ήχο των RAW SILK; Πως έγινε αυτό; Είχα και άλλα μουσικά ακούσματα εκείνη την εποχή, ιδίως από την pop, όπως οι HUMAN LEAGUE, βγήκε και το “Final Countdown” των EUROPE, μου άρεσε ο ήχος τους, οπότε αποφάσισα να σταματήσω με τους SPITFIRE και να ξεκινήσω κάτι που θα το «οδηγούσα» εγώ, από την αρχή… μόνος μου. • Ποια ήταν όμως τα υπόλοιπα μέλη των RAW SILK? Και πως ξεκίνησε η φάση; Μάζεψα ορισμένα άτομα είχα και ένα έτοιμο τραγούδι το “Street Girl” και ξεκινήσαμε, εγώ στα τύμπανα, ο Μπακόπουλος κιθάρα, ο Βελέντζας στα πλήκτρα (ήταν και στους SPITFIRE) και ο Πάνος Κονδυλός φωνή (αργότερα στους ΡΙΦΙΦΙ). Πήγαμε στο Sierra με ηχολήπτη τον Κώστα Καλημέρη και γράψαμε σε 6 ώρες το 1ο demo με το “Street Girl”. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ καλό και άρεσε σε όλους, μετά είχαμε την πρόταση να βγάλουμε δίσκο όμως δίσκο ως SPITFIRE αλλά δεν θέλαμε να μπλέξουμε. • Και πως προέκυψε το όνομα RAW SILK; Στην αρχή ξεκινήσαμε ως WATERGATE, με αυτό το όνομα κάναμε μια εμφάνιση στην Πετρούπολη, και αφού τελείωσε η ηχογράφηση του δίσκου και η συμφωνία με την ΕΜΙ μια κοπέλα από την εταιρία μας πρότεινε το RAW SILK, μας άρεσε και το δεχτήκαμε. • Και με ποια σύνθεση έγραψες τον δίσκο, είναι αυτή που βλέπουμε στο οπισθόφυλλο του “Silk Under The Skin”, με τον Μάριο Ζάρκο στην κιθάρα και τον Jimmy Διακουμάκο στο μπάσο; Όχι, στο οπισθόφυλλο είναι η live σύνθεση των RAW SILK. Εγώ έγραψα τα τύμπανα στο Sierra και στην πορεία προσθέταμε τα υπόλοιπα μέρη, βρίσκοντας έναν έναν τους υπόλοιπους μουσικούς που θα έγραφαν στον δίσκο. Ο Πάνος δεν μπορούσε να ακολουθήσει και ο πληκτράς μας ο Rory (Χριστόπουλος) μου πρότεινε τον Γιώργο (Φλωράκη) και πίστεψε με δεν το μετανοίωσαμε… Οι υπόλοιποι που έγραψαν ήταν οι: Τόλης Μπακόπουλος και Μιχάλης Τσουκαλάς τις κιθάρες, πλήκτρα ο Rory, μπάσο ο Γιάννης Πλαγιανάκος και στο “Irene” ο Μάκης Κόλλιας, ο Τάκης Τσαμουρόπουλος έκανε τα 2α φωνητικά στο “Just Like a Dream” ενώ βοήθησαν πολλοί και καλοί φίλοι. Συνολικά γράψαμε 350 με 400 ώρες στο Sierra. Πάντως πρόβα σαν RAW SILK δεν κάναμε, αφού, εγώ είχα τελειώσει με την ηχογράφηση στα τύμπανα και ένας ένας μετά πρόσθετε τα δικά του μέρη. • Πόσο συμμετείχες συνθετικά αλλά και στιχουργικά στον δίσκο; Όλα είναι δικά μου, είχαμε την ευκαιρία να βγει ο δίσκος και έτσι λειτουργήσαμε γρήγορα. Μέσα σε 2 βδομάδες είχα έτοιμα τα βασικά μέρη των υπολοίπων τραγουδιών, κοίταξε, θέλαμε να αρπάξουμε την ευκαιρία και… • Ποια ήταν η αντίδραση των υπολοίπων σε ένα έτοιμο υλικό; Καμία, πάντως σε θέματα ενορχήστρωσης βοήθησαν όλοι, αλλά έγραψαν οι πολύ καλοί!!! • Tο “Silk Under The Skin” ήταν τότε η πιο ακριβή παραγωγή σε ελληνικό συγκρότημα; Μπορείς να την συγκρίνεις με αυτή στο “First Attack” των SPITFIRE; Πράγματι ήταν 2 από τις καλύτερες παραγωγές στην Ελλάδα, ήταν καλός ο ηχολήπτης (Κώστας Καλημέρης), το Sierra που ηχογραφήσαμε, το σχήμα είχε και κάποιες καλές δυνατότητες. Απλά με τους SPITFIRE είχαν προηγηθεί πρόβες 3 χρόνων πριν μπούμε στο στούντιο γι αυτό και τα τραγούδια ακούγονται τόσο «ζωντανά», ενώ με τους RAW SILK δουλέψαμε πάνω σε νέες τεχνικές και τεχνολογίες. • Κώστα, πως είχε έρθει, τότε, η συμφωνία με την ΕΜΙ; Ξέραμε την ΕΜΙ από τους SPITFIRE και τελικά με τις επαφές του Γιάννη Κουτουβού έγινε η συμφωνία. Ο Γιάννης μας βοήθησε, την 2η φορά, πιο ουσιαστικά γιατί οι ρόλοι του καθενός ήταν συγκεκριμένοι στους RAW SILK και ο ρόλος του Γιάννη ήταν να πάρει τον δίσκο και να τον προωθήσει στις εταιρίες. • Γνώρισε ο δίσκος την ανάλογη εμπορική (αγοραστική) επιτυχία; Σας είχαν κατηγορήσει και για ομοιότητα του εξωφύλλου με αυτό των SCORPIONS στο “Savage Amusement” το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 1988. Πωλήσεις; Το μόνο που ξέρω είναι ότι η 1η κοπή ήταν για 1500 δίσκους, δεν γνωρίζω καν αν υπήρξε και 2η δεν έχω ιδέα. Στα δισκάδικα πάντως, από ότι μας έλεγαν, πήγαινε πολύ καλά. Όσο για το εξώφυλλο ο καθένας, τότε, ήθελε να πει κάτι, ναι, μπορεί να μοιάζει, αλλά είχαμε πει την ιδέα για το πώς το θέλαμε και όπως ήταν φυσικό υπήρχαν επιρροές όχι μόνο τελικά στη μουσική αλλά και στο εξώφυλλο. • ΒΟΒΒΥ’S… το στέκι των poserάδων, τι θυμάσαι από εκείνες τις βραδιές; Αλήθεια, πόσο καιρό παίζατε εκεί, θύμισε μου και τι άλλο παίζατε εκτός βέβαια από τα δικά σας τραγούδια; Bobby’s… Ήμασταν όλοι μια μεγάλη παρέα, ήταν φανταστικά. Δουλέψαμε εκεί 2 περιόδους, παίζαμε στην αρχή κάθε Παρασκευή και Σάββατο και μετά που είχε πιο πολύ κόσμο παίζαμε ανάλογα Πέμπτη ή Κυριακή, βαράγαμε 1 ½ ώρα και εκτός από τον δίσκο μας παίζαμε διασκευές σε WHITESNAKE, EUROPE, TOTO, VAN HALEN…. • Τι δεν πήγε καλά και δεν προχώρησε η φάση με τους RAW SILK; Προβλήματα; Ναι προβλήματα, έσπασε η «αλυσίδα»… Ήμασταν στην φάση ότι θα ηχογραφήσουμε τον 2ο δίσκο όπως έγινε με τον πρώτο. Το πλήγμα ήρθε όταν ήταν να παίξουμε support στους SCORPIONS στο Ειρήνης και Φιλίας στο Φάληρο, ήταν κανονισμένο να παίξουμε εμείς, λόγω Κουτουβού, αλλά 1 μήνα πριν τη συναυλία έκλεισαν οι WINGER ως support σε όλη την Ευρωπαϊκή περιοδεία των Γερμανών. Ορισμένοι απογοητεύθηκαν πλήρως, δεν είχαν μάλιστα τη δύναμη να συνεχίσουν, εμένα δεν με πείραξε, αλλά αν είχαμε παίξει θα είχαμε εκτοξευτεί! • SUB ROSA, ALIEN / TRADE MARK, DOUGLAS / NOK AOYT, ΜΑGNA CARTA / MYSTERY, VAAL, VAVEL, FLAMES / NORTHWIND, VICE HUMAN… Κάθε γειτονιά είχε τότε και από ένα συγκρότημα, όλοι ήταν καλοί μουσικοί, ναι, είχαμε δυνατή Ελληνική σκηνή. • Για το video clip “STREET GIRL”, ήταν μοναδική η εμπειρία; Υπάρχει άλλο video γιατί θυμάμαι κάποια συμμετοχή σας σε εορταστική εκπομπή της ΕΡΤ. Μήπως υπάρχει κάποιο video από τα VIDEO από τα Bobby’s;Αλήθεια εσύ ποια έκδοση του “Street Girl” έχεις; Γιατί υπάρχουν δύο. • Πρέπει στην τηλεοπτική εκπομπή (Metal City) να είχα παίξει και τα δύο, αλλά προτειμώ αυτή τη κόπια με τα κινηματογραφικά insert. Πράγματι, Ηλία σε εκείνη την εορταστική εκπομπή της ΕΡΤ είχαμε παίξει 2 τραγούδια τα: “Street Girl” και “Irene”, αλήθεια πως τα θυμάσαι όλα αυτά; Δυστυχώς όμως από τα Bobby’s δεν έχουμε κάποιο video, καλό θα ήταν, αλλά… • Θυμάσαι κάποιο αστείο από τις ηχογραφήσεις του “Silk Under The Skin” ή από τις εμφανίσεις των RAW SILK στο Bobby’s; Θυμάμαι, όταν έγραψα και στην συνέχεια άκουσα το αποτέλεσμα των ηχογραφήσεων, ήταν ότι πιο «φοβερό» μου είχε συμβεί. Το αποτέλεσμα, η αποτύπωση της δουλειάς. Είπαμε οι βραδιές στο Bobby’s ήταν μοναδικές. • Μετά τους RAW SILK, έγραφες μουσική για ταινίες; Με ενδιέφερε περισσότερο η μουσική, άρχισα να την ψάχνω, πήγα αρχικά ΄2 χρόνια σε ωδείο εδώ και στην συνέχεια πήγα 5 χρόνια στην Αγγλία για σπουδές. Ήταν μοναδική η εμπειρία μου εκεί. Άρχισα να μαζεύω στην πορεία δίσκους κλασικής μουσικής αλλάς και πολλά soundtrack. • Οι υπόλοιποι; Κοίταξε, ο Γιώργος συνέχισε πολύ δυνατά… • Έκανε δεύτερα φωνητικά στην Γαρμπή, στον Πανταζή, δούλεψε με τον Ρουβά και τώρα είναι με την Βανδή στην Θεσσαλονίκη, η φωνή του ακούστηκε στο σήμα του Fame Story ενώ τραγουδάει και τον νέο ύμνο της ΑΕΚ σε ενορχήστρωση Φοίβου. Πράγματι έτσι είναι. • Στην πορεία ήρθε και επανακυκλοφορία του δίσκου σε cd, πως προέκυψε αυτή η κίνηση; Στην αρχή πίστευα, με την συμφωνία που είχαμε κάνει, ότι θα κυκλοφορήσει το cd μαζί με κάποιο περιοδικό αλλά αυτός το επανακυκλοφόρησε μαζικά σε όλο τον κόσμο. Με αποτέλεσμα να καταφθάνουν κατά δεκάδες τα email από όλο τον κόσμο, θα σου αναφέρω χαρακτηριστικά από Ολλανδία, Λατινική Αμερική, Ιαπωνία και όχι μόνο… Μάλιστα ένα κομμάτι το “Street Girl” κυκλοφόρησε σε μια συλλογή η οποία λέγεται Melodic Rock vol.16 και το κυκλοφορεί ένα από τα μεγαλύτερα internet ραδιόφωνα στο Μόναχο και έχουν βάλει το τραγούδι μας, μάλιστα είναι η πρώτη φορά που συμπεριλαμβάνουνε Ελληνικό σχήμα μέσα. Στην αρχή αυτή η ανταπόκριση με εξέπληξε, όχι μόνο εμένα, αλλά και τους άλλους, αν σκεφτείς ότι το “Heroes Don’t Cry” ήταν από τις πρώτες ιδέες και το είχα γράψει το 1986. Με ευχαρίστησε το ότι τα κομμάτια αρέσουν ακόμη και αυτό μας έβαλε σε σκέψεις να κάνουμε κάτι καινούργιο. Και μάλιστα τα άτομα που τους άρεσε ο δίσκος μας ζητάνε κάτι τέτοιο και μας ρωτάνε τι θα γίνει, γιατί δεν βγάζετε κάτι αξίζει τον κόπο. Και σκεφτόμαστε κάτι τέτοιο. • Δηλαδή, υπάρχουν τώρα οι RAW SILK; Ποια είναι τα νέα μέλη; Υπάρχει κάποιο υλικό παλιό ή καινούργιο; Ανοίγεις ξανά το κεφάλαιο RAW SILK; Πράγματι, σκεφτόμαστε κάτι τέτοιο, οι RAW SILK σαν συγκρότημα δεν υπάρχουν, αλλά θα αρχίσει να ξαναχτίζετε. Τώρα είμαστε ο Γιώργος (Φλωράκης) και γω, βρισκόμαστε και δουλεύουμε μια φορά την εβδομάδα σε νέες ιδέες, αλλά δεν το έχουμε αποφασίσει ακόμη. Θα δούμε, πάντως έχει πολύ δρόμο, ποντάρουμε και στο Ελληνικό κοινό, σου θυμίζω και το fun club των RAW SILK στη Θεσσαλονίκη, αρκεί Ηλία να βρεθούν νέα μέλη αξιόπιστα και να αφοσιωθούν στην νέα μας προσπάθεια. • Κώστα, πως νιώθεις ακούγοντας το δίσκο σας μετά από τόσα χρόνια; Θα άλλαζες κάτι τώρα; Κοίταξε, ήταν ένας ωραίος δίσκος, ναι θα άλλαζα πολλά, τόσο συνθετικά όσο και στην παραγωγή, όμως ήταν η απειρία… ήταν αυτό που ήταν και γι αυτό άρεσε. Πάντως στο καινούργιο δίσκο δεν θα αντιγράψουμε τον παλιό, ναι μεν θα είναι μελωδικό αλλά… Ηλία, τώρα είναι μόνο η αρχή και δεν βιαζόμαστε.
(Ο Βέγγος κάνει το φωτογράφο. Ήρθε ένας πελάτης και δεν του άρεσαν οι φωτογραφίες του. Τις πέταξε κάτω κι έφυγε εκνευρισμένος) Θανάσης Βέγγος: Ελενίτσα, αυτές εδώ μας μείνανε. Πάρτες και βάλτες εκεί πέρα στη βιτρίνα. Αυτή εδώ βάλτη έτσι ανάποδα και γράψε από κάτω «Μύκονος»...
Ο Θανάσης είναι ένας καλόκαρδος χημικός που εργάζεται στην επιχείρηση του Στέλιου Τεμπεσίρογλου κι ενδιαφέρεται, αφενός να ανακαλύψει μια νέα πλαστική ύλη, και αφετέρου να παντρευτεί την όμορφη Φρόσω, γραμματέα του αφεντικού. Πετυχαίνει και στα δύο, αλλά την πρώτη νύχτα του γάμου καλείται για μετεκπαίδευση στο στρατό. Το αεροπλάνο του πέφτει στο Βιετνάμ κι ο ίδιος κηρύσσεται αγνοούμενος. Όταν μετά από δύο χρόνια επιστρέφει στην Ελλάδα, προσπαθεί να ξανακερδίσει τη γυναίκα του, την οποία ετοιμάζεται να παντρευτεί το πρώην αφεντικό του, αλλά και να πάρει μέρος απ’ τα κέρδη της ανακάλυψής του, ανακάλυψη που στο μεταξύ έχει σφετερισθεί ο Τεμπεσίρογλου.
(Ο ΘΒ παρακολουθεί ένα ζευγάρι και για κάλυψη δανείζεται μια σκούπα από τον οδοκαθαριστή και αρχίζει να σκουπίζει το δρόμο) Παρακολουθούμενος: Τι κάνεις εσύ εκεί; ΘΒ: Βοηθάω το δήμαρχο στην επιχείρηση καθαριότητας. Παρακολουθούμενος: Ναι, αλλά γεμίσαμε σκόνη. ΘΒ: Καταβρέχετε… (Μονολογεί) Και που να’ ξερε ότι είμαι ο Σην Σκόνερι…
Ο πρώην πληκτράς των ANGEL Gregg Giuffria αποφάσησε να κάνει την μεγάλη επιστροφή στην δισκογραφία κρατώντας το λάβαρο των ANGEL, όμως τα πρώην μέλη της μπάντας του συνέστησαν να μην χρησιμοποιήσει το ίδιο όνομα. Στρατολογώντας τους David Glenn Eisley ( φωνητικά ), Craig Goldy ( πρώην ROUGH CUTT κιθάρα ), Rick Bozzo ( μπάσο) και τον Alan Krigger ( τύμπανα ) δημιούργησε τελικά τους GIUFFRIA. Ο Rick Bozzo αντικαταστάθηκε λίγο πρίν από την έναρξη των ηχογραφήσεων από τον ντράμερ των QUIET RIOT Chuck Wright. Το ντεμπούτο άλμπουμ των GIUFFRIA άγγιξε το τέλειο στον τομέα των συνθέσεων ενώ κατάφερε να εισβάλει μέχρι το Νο 26 του billboard. Ήταν ένα από τα καλύτερα AOR δισκάκια εκείνης της χρονιάς ενώ η μπάντα περιόδευσε στην Αμερική ανοίγοντας τις συναυλίες των DEEP PURPLE. Το " Do me Right " ανοίγει την πρώτη πλευρά με την " μεγαλοπρεπή " εκτέλεση των Giuffria και Goldy να χαρίζουν απλόχειρα δείγματα του ταλέντου τους. Ακολουθεί το " Call of the Heart ", μια από τις καλύτερες μπαλάντες της δεκαετίας, σαν single έφτασε στο Νο 15 των charts. " Don't Tear me Down ", η συνεργασία των Guiffria - Goldy όχι απλά δημιουργεί αλλά ζωγραφίζει… Η α' πλευρά κλείνει με τα " Dance " και " Lonely in Love " τα οποία αξίζουν τον σεβασμό αλλά χάνουν μπροστά στα " κορυφαία " της πλευράς. Η δεύτερη πλευρά ανοίγει με το " Trouble Again " μια σταθερή αξία στον μεταλλικό χώρο κυρίως χάρις στα φωνητικά του David Glenn Eisley. Ακολουθεί το " Turn me on " το heavy τραγούδι του δίσκου, ενώ στις ίδιες γραμμές με το " Don't Tear me Down " είναι και τα " The Awakening " και " Out of the Blue " τα οποία κλείνουν την πλευρά σε υψηλά μελωδικά στάνταρ. Μετά την περιοδεία στην Αμερική στο πλευρό των Deep Purple οι Goldy και Wright άφησαν την μπάντα και τις θέσεις τους πήραν οι Lanny Cordola στην κιθάρα και David Sikes στο μπάσο, ενώ το 1986 κυκλοφόρησαν τον δεύτερο δίσκο τους με τίτλο " Silk & Steel ", ο οποίος δεν πούλησε τα αναμενόμενα και η μπάντα έσβησε τις " μηχανές " της. Ο Gene Simmons ( KISS ) έδειξε ενδιαφέρων για την μπάντα, η οποία είχε πια τον ντράμερ Ken Mary στην σύνθεση της, παίρνοντας την θέση του Alan Krigger, ο Gene Simmons επέμενε να αλλάξουν το όνομά τους και έτσι απλά γεννήθηκαν οι HOUSE OF LORDS για τους οποίους θα πούμε περισσότερα στο μέλλον.
Η aor μπάντα των AIRRACE δημιουργήθηκε το 1983 από τον τραγουδιστή Phil Lewis ( πρώην London Cowboys ), τον κιθαρίστα Laurie Mansworth, τον κιθαρίστα / μπασίστα Jim Reid, τον πληκτρά / μπασίστα Toby Sadler και τον ντράμερ Jason Bonham. Ο Lewis σύντομα άφησε την μπάντα για τα μάτια των New Torpedoes και την θέση του πήρε ο Keith Murrell ( πρώην Moontier). Το 1984, οι AIRRACE ντεμπουτάρισαν δισκογραφικά με παραγωγό τον Beau Hill και η βάπτιση δεν άργησε, τίτλος του δίσκου « Shaft of Light » ενώ σαν guest keyboard programmer εμφανίζεται ο Steve Barber. Το άλμπουμ περιέχει πολλές και καλές συνθέσεις όπως το « I Don’t Care » που ανοίγει τον δίσκο, το « Promise to Call » θυμίζοντας Whitesnake αρχής δεκαετίας του ’80, το « First one over the Line » κλείνει προς Foreigner μεριά. Αξίζει να προσέξουμε και τα « Caught in the Game », « Do you Want my Love Again » καθώς και 2 τραγούδια που κλείνουν τον δίσκο « Didn’t Wanna Lose ya » και « All I’m Asking ». Η μπάντα γνώρισε μια « επίκαιρη » επιτυχία αλλά μέχρι εκεί… Αργότερα ήρθαν και οι αποχωρήσεις, ο Reid πήγε στους Powerfeild ενώ το 1986 ο Mansworth προσέλαβε στην μπάντα για να αναλάβει τα φωνητικά τον Ian Parry ( πρώην Mono Pacific ), στα πλήκτρα εμφανίστηκε ο Mark Venables, στο μπάσο ο Kevin Brown και στα τύμπανα ο Simon Tomkins. Μετά από μια μίνι περιοδεία η μπάντα βάρεσε διάλυση.
