Όλα άλλαξαν το 1978 όταν και παρακολούθησαν μια συναυλία των Horslips μιας Ιρλανδικής electric – folk/rock μπάντας. Οι 3 νεαροί μουσικοί αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τις ακουστικές κιθάρες , τα ντέφια και να γίνουν ένα hard rock τρίο.
Ο John ανέλαβε τα φωνητικά και το μπάσο, ο Pat τις κιθάρες και ο Tommy τα τύμπανα. Αυτό που κατάφεραν ήταν να συγχωνεύσουν τις παραδοσιακές Ιρλανδικές επιρροές με το blues και το heavy rock αναπτύσσοντας γρήγορα ένα μουσικό ύφος που αντηχούσε σαν αυτό των Thin Lizzy.
Τα 2 πρώτα τους lp, «Official Bootleg» ’81, και «Plug It In» ’82, περιείχαν υψηλής ενέργειας boogie και blues αλλά από το «Turn It Up» ’83 και μετά άρχισαν να παρουσιάζουν κλίση προς την μελωδία και το aor και αυτό φάνηκε το 1985 όταν κυκλοφόρησε το «Power and Passion».
Το 1987 επεκτάθηκαν σένα κουαρτέτο και με τον Keith Murell (πρώην Airrace) να αναλαμβάνει τα φωνητικά κυκλοφόρησαν το «Growing Up The Hard Way» κλείνοντας το κεφάλαιο Chris Tsangarides στην παραγωγή και τον Philip Begley να παίρνει τα ηνία της στα χέρια του.
Ήταν αναμφισβήτητα το πιο ολοκληρωμένο lp με την μπάντα να ακολουθεί ένα πιο Foreigner ήχο δηλαδή ένα άλμπουμ γεμάτο μελωδία.
Όλα τα τραγούδια είναι μοναδικά θυμίζοντας μόνο τα «Higher Ground» (γραμμένο από τον Stevie Wonder) και την εκπληκτική μπαλάντα «Running Away».
Μετά από 4 χρόνια μουσικής αδράνειας κυκλοφόρησαν το «Live Tonight» ηχογραφημένο κατά την διάρκεια της ευρωπαϊκής τους περιοδείας που έγινε το 1990 με τραγουδιστή τον Mike Wilson.
Το άλμπουμ περιείχε και 4 ακυκλοφόρητα στούντιο τραγούδια ενώ 2 χρόνια μετά κυκλοφόρησαν το «Relativity».
Στην Αθήνα είχαμε την ευκαιρία να δούμε τους Mama’s Boys τον χειμώνα του 1992 όχι μόνο για μια βραδιά αλλά για 30 εμφανίσεις και αυτό γιατί κάθε βράδυ και για ένα ολόκληρο μήνα έπαιζαν στο τότε « Κεντρί » εκεί στην Πατησίων.
16 Νοεμβρίου του 1994 ο Tommy McManus πέθανε εξαιτίας μιας μόλυνσης στους πνεύμονες μετά από μια μεταμόσχευση μυελών των οστών, θυμίζοντας μόνο ότι για πολλά χρόνια πάλευε να νικήσει την λευχαιμία.
